Historijat bolnice
Travnički kraj se prvi put u srednjem vijeku spominje već 1224 godine pod nazivom z župa Lašva, a sam Travnik, koji se odnosi na srednjovjekovno utvrđenje, spomonje se tek po dolasku Turaka Osmanlija. Od tada pa do danas Travnik je više puta doživljavao kulturni, arhitektonski, politički i industriski uspon. U 16 i 17 vijeku se preobražava u veću kasabu, a 1699. godine Travnik postaje centrom Bosanskog pašaluka.
Početkom 19. vijeka Travnik je i diplomatsko sjedište, u njemu djeluju francuski i austrijski konzulat, u tom periodu dolazi do ubrzanog industrijskog razvoja ovog kraja. Uz izgradnju željeznice, hidrocentrale, Tvornice šibica Dolac, Tvornice duhana, Pivovare, Štamparije Travnik u tom periodu postaje i značajan prosvjetni i zdravstveni centar.
Godine 1899. osniva se Opštinska bolnica Travnik, koja u jako kratkom periodu postaje veoma značajna, kako za Travnik, tako i z širu regiju. Nakon Prvog svjetskog rata, zahvaljujući privrednoj razvijenosti Travnika, Opštinska bolnica se brzo oporavnja od ratne iscrpljenosti, te postaje jedan od najopremljenijih medicinskih centara u Bosni i Hercegovini. Nakon prvog svjetskog rata, u Travniku djeluju Općinska a kasnije Banovska bolnica, Dom narodnog zdravnja, nekoliko specijalističkih ambulanti, dvije apoteke.
Okupacijom zemlje od strane fašističkih sila na čelu sa Njemačkom u Aprilu 1941 godine, dolazi do privrednog kolapsa, koji dovodi do siromaštva i neimaštine. U poslijeratnom periodu dolazi do oporavka Travnika, pri čemu vodeću ulogu u razvoju grada dobujaju novootvorena industriska postrojenja, tvornice konfekcije i obuće „Borac“ i drvne industrije „Sebešić“ koje po razmještanju radnih organizacija, te po broju zaposlenih, prelaze lokalne i regionalne okvire.
I dalje grad prestavlja važno zanatsko i trgovačko sjedište i najznačajniji prosvjetni, zdravstveni i kulturni centar za pogručje gornjovrbaske i lašvanske regije. Ovaj kontinuirani razvoj, naglo je prekinut agresijom jugoslovenske vojske i srpsko-crnogorskih paravojnih jedinica na Bosnu i Hercegovinu aprila 1992. godine. Rat je donio velike nedaće, stradanja i smrti, a nakon sukoba u srednjoj Bosni između Hrvatskoh Vijeće Obrane i Armije Bosne i Hercegovine stanje se dodatno pogoršalo. Djelujući u potpuno otežanom uslovima, uloga travničke bolnice u tom vremenu je bila nemjerljiva.
Nakon ovog rata Travnik je ponovo dobio važnu ulogu u novoj upravno-teritorijalnoj organizaciji Bosne i Hercegovine, postavši sjedište Srednjobosanskog kantona. U konstalaciji takvih odnosa travnička bolnica je, ušavši u novu fazu obnove i stvaranja uslova za za osavremenjavanje i pobopljšanja kvaliteta rada, i dalje nastavila pružati zdravstvene usluge stanovništvu šireg regionalnog područja, kao Kantonalna bolnica Travnik
Poslijeratna obnova i modernizacija Kantonalne bolnice Travnik
Protekli ratni period kroz koji je prošla travnička bolnica iznio je na vidjelo svekolike vrijednosti ovoga kolektiva. Svi oni koji su ostali ratiti u Bolnici u to vrijeme potvrdili su se kao veliki humanisti, nesebično dajući od sebe maksimalan angažman. Oni su nastavljači svijetle tradicije, koju su u temelje ove ustanove, kroz stotinu godina njenog postojanja, utkali pioniri zdravstva i oni mnogobrojni ljekari koji su svojim zalaganjem vidno unaprijedili rad travničke bolnice. U najtežim danima juna 1993 godine uspostavljena je funkcija glavne sestre Bolnice, i na to odgovorno mjesto imenovana je veoma autorativna, stručna i odgovorna medicniska sestra Nadira Čorhodžić. Zajedno sa glavnim sestrama i medicinskim tehničarima bolničkih odjela: Munira Hodžić, Majda Pašalić, Željka Laštro, Emira Skrobo, Slobodanka Škunca, Amela Kapić, Senada Ibrak, Dževad Suhonjić, Ifet Halep Natalija Banjac, Adila Dervišić, Fadila Hodžić, Murisa Hadžić i Berina Delić formira tim koji, ulažući maksimalan napor uz neprekidan dano-noćni rad educira nove sestre i daje poseban pečat radu Bolnice u ratnom periodu.
Vrijeme od 1995. Godine prestavlja prekretnicu u radu ove ustanove. Nakon potpisivanja Dayjtonskog sporazuma i obustave rata u Bosni i Hercegovini započinje novo poglavlje u njenom radu. U drugačijim uslovima koji nisu opterećeni ratnom neizvjesnošću, sa bogatim iskustvom stečenim u nevjerovatnim događajima minulog rata, medicinsko osoblje travničke bolnicei dalje ulaže napor, sada na izgradnji boljeg i savremenijeg radnog ambijenta.